Kokmeeuw

Dag allemaal.

Deze keer is het de beurt aan de kokmeeuw.

Vaak wordt gedacht dat meeuwen alleen aan de kust voorkomen. Dat is echter niet zo. Van de meeuwensoorten is de kokmeeuw de meest voorkomende in het binnenland.

Opvallend kenmerk van de kokmeeuw is zijn zomer- en winteruiterlijk. Dat kan je aan de bovenste twee foto's al zien.

De foto boven toont zijn zomerkleed; een gedeeltelijk zwarte kop.

De foto onder toont zijn winterkleed. Veel witter; op de kop alleen boven de ogen een zwart streep.

Het zijn overigens onder elkaar sociale vogels. Probeer maar eens eenden te voeren terwijl er één kokmeeuw in de buurt is. Binnen korte tijd kunnen het er wel 20 zijn.

Aan de kust eet de kokmeeuw kleine diertjes en vis. In het binnenland voornamelijk insecten en wormen.

Ik heb in juli 2011 van foeragerende kokmeeuwen een video gemaakt.

Let niet al te veel op de kwaliteit. Het was mijn eerste digitale camera én mijn  eerste videotje uit de hand.

https://www.youtube.com/watch?v=VKR1_MPnCn8&index=1&list=PLC9264410423463EB

Zo dat was het voor deze week.Tot volgende week.

Groeten en liefs van Henk.

Stadsnatuurwandeling

Afgelopen maandagmorgen ben ik met de Buurthuiskamer, Lenteakker 5c, Spijkenisse, een (stadsnatuur)wandeling gaan maken. We gingen richting park Braband deze keer.

Ik geef een indruk van wat wij zagen.

Volgens mij is dit hondsroos. De volksmond heeft het over rozebottel. Bijen mogen graag de hondsroos bezoeken. En vogels mogen graag de bessen (bottels) eten. Deze kunnen tot wel in februari aan de plant zitten.

Overbekend is de rozenbotteljam met veel vitamine C en B1 en B2.

Een mooi herfstgezicht deze kleuren.

Dit zijn de vruchten van de tamme kastanje. De vruchten zitten met z’n drieën samen in een bolster (een omhulsel met stekels).

Witte dovenetel bloeit van april tot oktober. Lijkt erg veel op de brandnetel, maar laat je bij aanraking niet schrikken.

Dit is wel een brandnetel; die brandt wel bij aanraking. Veel van de brandnetel wordt in de geneeskunde gebruikt. De brandnetel is de waardplant van de rupsen van de vlinders dagpauwoog en de kleine vos.

Ik moet eerlijk bekennen. Het ligt op het puntje van mijn tong, maar ……..

De oude boomgaard in park Braband. Er staan nog steeds appel- en perenbomen, en die geven nog ieder jaar vrucht.

Zo, dat was het weer voor deze week.

Groeten en liefs van Henk.

Varia

December 2015 kreeg ik het verzoek om op Facebook een week lang elke dag een foto te plaatsen. Dat werden er meestal meer.
Ik geef een bloemlezing.

 Een hommel lijkt heel veel op een bij. Een hommel heeft echter meer haar en dat haar is ook langer dan van een bij. Een hommel is ook iets groter dan een bij. Ik heb even moeten zoeken, en als ik het goed heb gedaan, zie je op de eerste foto een aardhommel (wit achterlijf) op cichorei. Op deze sterke vergroting kan je duidelijk de roltong zien.


Hommels zien geen rode kleuren. Zij zien wel UV-licht. Ik ben nu een boek aan het lezen (Niet zonder elkaar) dat over bestuiving gaat. In het kort komt het erop neer dat bloemen honingkenmerken hebben en een daarvan is UV-licht. Verder geven de lijnen op de bloem de richting aan waar de hommel de nectar kan vinden.

Hommels hebben sterke kaken, maar geen gebit. Wanneer een hommel niet bij de nectar kan in de opening van de bloem, gebruikt de hommel die kaken om een gaatje te kauwen aan de zijkant van de bloem. Dat is te zien op de tweede foto.

Een andere dag heb ik het over een paddenstoel gehad.

De geschubde inktzwam. De inktzwam heeft ook echte (omgekrulde) schubben. De hoed kan tot 15 cm hoog worden en is klokvormig en heeft een witte keur. De steel van de geschubde inktzwam is hol en kan tot 20 c, hoog worden. Kenmerkend op de steel is de ring.


De paddenstoel is eetbaar, maar wel bij direct gebruik. En…, het heeft als zo vaak bij paddenstoelen een gebruiksaanwijzing. Ik citeer SoortenBank.nl: Inktzwammen kunnen zware metalen en radio-actieve stoffen tot niet in voedingsmiddelen toegestane concentraties in hun vruchtlichamen opslaan.

De lamellen zijn wit en verkleuren later tot zwart vervloeiend om uiteindelijk als inkt omlaag te druppelen. Zie foto 2. De foto’s zijn gemaakt op 19 oktober 2014 in het Mallebos.


Dat is het voor deze week.
Groeten en liefs van Henk.

Natuurspeeltuin

Maandag 17 oktober a.s. organiseert de Stichting Konnekt een stadsnatuurwandeling.

Kijk voor de stichting, de heel goed werk doet op:

http://konnekt-buurtnetwerken.nl/

De wandeling begint om 9 uur en eindigt om 11 uur. Begin- en eindpunt: Lenteakker 5c, Spijkenisse. We gaan naar de Natuurspeeltuin in park Braband. Een eldorado voor kinderen om te spelen. Maar voor natuur kan je daar wel wat zien. Het is niet echt overdadig, maar wel heel mooi.

Wat kan je er onder andere zien?

Moerascipres.

Foto boven in maart – beneden in mei.

Het verschil duidelijk te zien.

Moerascipres is een naaldboom. Maar wel eentje die zijn bladeren in de winter verliest. De watercipres, die echt op de moerascipres lijkt, is ook naaldverliezend. Verliezen naaldbomen dan nooit hun bladeren/naalden? Jawel, regelmatig zelfs. Alleen volledig blad verliezen doen ze niet.

Roodgerande houtzwam.

Een forse paddenstoel. Kan tot wel 20 cm breed worden. Kijk maar eens de foto hieronder. Meet thuis een pakje zakdoekjes op en je weet hoe breed deze ongeveer is.

Het is al een oudje, deze paddenstoel. Dat in onder meer te zien aan de rand die op latere leeftijd grijzig wordt.

Dit is zwarte toorts.

Komt veel voor in het oosten en zuiden van Nederland én in de duinen. Daar zijn we niet zo gek ver vanaf, maar toch, heel leuk hier te zien.Het is een vaste plant. Ik denk dat hij nu uitgebloeid is, dus het zal moeilijk zoeken zijn. Produceert nogal wat zaad. Ik heb ergens gelezen dat 1 gram zaad wel 8.300 zaadjes kan bevatten.

Op weg naar de Natuurspeeltuin lopen we over de Meeldijk. Daar staan veel wilgen. Verschillende soorten. Wat er niet staat, staat wel in de Natuurspeeltuin

Een krulwilg. Je hoeft er niet echt goed voor te kijken. Het is een echte krullenkop.

Zo, dat was de wekelijkse bijdrage.

Tot volgende week.

Groeten en liefs van Henk.

Pieris Japonica

Ik ben een dagje later dan vrijdag. Ja, de verbouwing hè, en ook vandaag nog. De muren van de huiskamer zijn gestukt.

De tuin ligt er nog als een zandbak bij. Hoop dat het volgende week gereed komt. De eerste bezoeker is al geweest.

In onze tuin heeft 35 jaar lang een Pieris japonica gestaan. Dit is de allereerste foto van mijn toen nieuwe digitale cameraatje. Dat was in 2011. Dat rood zijn de nieuwe blaadjes. Die worden snel groen.

Pieris japonica heeft groenblijvend blad. De boom is winterhard én wintergroen. Altijd blad dus.
Bloeit uitbundig in het voorjaar.

Hier in close-up de bloem en het blad.

De boom is groenblijvend. Het blad wordt, net als bij naaldbomen, natuurlijk wel ververst.

Wat de Pieris japonica gemeen heeft met andere bomen. Als de bloei is geweest, vallen de bloemen uit. Kijk maar eens.

Maar goed, na 35 jaar trouwe dienst, is de boom ook zijn lijden verlost. Hij zag er niet zo goed meer uit. Anders gezegd: hij zag er moe uit.

Maar, er is hoop. Spontaan in mijn andere tuintje, aan de andere kant van de woning, zijn er 2 nieuwe boompjes gegroeid.
We kunnen daar weer mee aan de slag,

Dit was het weer. Tot volgende week.
Groeten en liefs van Henk