Dag allemaal.
Een van de mooiste foto’s die ik er van heb gemaakt.
Wat
zijn dat voor 3 puntjes in het blad.
Dit is het verhaal.
Heel lang geleden waren
God en de duivel tevreden met de wereld. Ze hadden zelfs tijd over. Ze waren
wel niet de beste maatjes, maar konden elkaar wel velen. Wanneer ze zich
verveelden gingen ze bij elkaar op visite en speelden een spelletje. Op een
mooie zomerse dag gebeurde dit ook. En ze kregen weer eens mot, maar dit keer
liep het uit de hand.
Het verhaal gaat verder met de uitdaging van de duivel
aan God voor een wedstrijdje “wie de mooiste plant kon maken”.
God overwoog
lang welke plant het meest geschikt zou zijn om te winnen.
De orchidee was
natuurlijk wel een hoogstandje....
.... maar een kastanjeboom
vol prachtige bloeiende kaarsen
zou één enkele orchidee overtreffen.
Een weide vol bloeiende
rode klaprozen zou wellicht een betere keuze zijn.
Na veel wikken en wegen
besloot God om een zomers graanveld te scheppen
met volle tarwe aren, goudgeel
glanzend in de zon en golvend in de wind.
God bekeek zijn graanveld en was
tevreden.
De duivel dacht nog
langer over zijn keuze en besloot uiteindelijk
om een rietveld in het water te
creëren.
Hij bekeek zijn rietveld, de glanzende paarsbruine pluimen sloom
wuivend in de zomerbries, met schitterende velden diep roodbruine en paarse
kleuren in de zon. En de duivel was tevreden.
God bekeek het resultaat van de duivel en
zei dat het een prachtig stukje vakmanschap was, dat het prachtig was om het
rietveld bij avondzon te zien wuiven. De duivel complimenteerde God over zijn
prachtige gouden graanveld. Maar ze vonden alle twee dat ze het beste waren en
kwamen er niet uit wie had gewonnen.
Tenslotte
bedachten ze dat een scheidsrechter moest beoordelen wie de mooiste velden had
geschapen. Gezamenlijk besloten ze een vrouw te vragen als scheidsrechter op te
treden.
De
vrouw was diep onder de indruk van de prachtige wuivende velden. Ook zij kwam
tot de conclusie dat ze even mooi waren. Maar God en de duivel wilden een
winnaar, een beslissing. De vrouw dacht diep na en zei tenslotte dat ze even
mooi waren, maar omdat de goudgele graanvelden ook het voedzame graan
voortbrachten, riep ze God tot winnaar uit.
De
duivel kon niet tegen zijn verlies en was in eerste instantie verbijsterd.
Daarna ontstak hij in razernij en beet in alle rietstengels. Zo beet hij
duizenden duivelsbeten, die we tot op de dag van vandaag kunnen zien.
In het midden van het
blad zit de “duivelsbeet”, drie kleine puntjes. En dankzij deze duivelsbeten kun
je riet onderscheiden van soorten die hier veel op lijken.
Leuk verhaal vind ik.
Tot de volgende keer.
Voor nu: groeten en liefs van Henk.
