Duivelsbeet

Dag allemaal.

Riet. Heel bekend.

Een van de mooiste foto’s die ik er van heb gemaakt.

Wat zijn dat voor 3 puntjes in het blad.

Dit is het verhaal.

Heel lang geleden waren God en de duivel tevreden met de wereld. Ze hadden zelfs tijd over. Ze waren wel niet de beste maatjes, maar konden elkaar wel velen. Wanneer ze zich verveelden gingen ze bij elkaar op visite en speelden een spelletje. Op een mooie zomerse dag gebeurde dit ook. En ze kregen weer eens mot, maar dit keer liep het uit de hand.

Het verhaal gaat verder met de uitdaging van de duivel aan God voor een wedstrijdje “wie de mooiste plant kon maken”.

God overwoog lang welke plant het meest geschikt zou zijn om te winnen.

De orchidee was natuurlijk wel een hoogstandje....

.... maar een kastanjeboom vol prachtige bloeiende kaarsen

zou één enkele orchidee overtreffen.

Een weide vol bloeiende rode klaprozen zou wellicht een betere keuze zijn.

Na veel wikken en wegen besloot God om een zomers graanveld te scheppen

met volle tarwe aren, goudgeel glanzend in de zon en golvend in de wind.

God bekeek zijn graanveld en was tevreden.

De duivel dacht nog langer over zijn keuze en besloot uiteindelijk

om een rietveld in het water te creëren.

Hij bekeek zijn rietveld, de glanzende paarsbruine pluimen sloom wuivend in de zomerbries, met schitterende velden diep roodbruine en paarse kleuren in de zon. En de duivel was tevreden.

God bekeek het resultaat van de duivel en zei dat het een prachtig stukje vakmanschap was, dat het prachtig was om het rietveld bij avondzon te zien wuiven. De duivel complimenteerde God over zijn prachtige gouden graanveld. Maar ze vonden alle twee dat ze het beste waren en kwamen er niet uit wie had gewonnen.

Tenslotte bedachten ze dat een scheidsrechter moest beoordelen wie de mooiste velden had geschapen. Gezamenlijk besloten ze een vrouw te vragen als scheidsrechter op te treden.

De vrouw was diep onder de indruk van de prachtige wuivende velden. Ook zij kwam tot de conclusie dat ze even mooi waren. Maar God en de duivel wilden een winnaar, een beslissing. De vrouw dacht diep na en zei tenslotte dat ze even mooi waren, maar omdat de goudgele graanvelden ook het voedzame graan voortbrachten, riep ze God tot winnaar uit.

De duivel kon niet tegen zijn verlies en was in eerste instantie verbijsterd. Daarna ontstak hij in razernij en beet in alle rietstengels. Zo beet hij duizenden duivelsbeten, die we tot op de dag van vandaag kunnen zien.

In het midden van het blad zit de “duivelsbeet”, drie kleine puntjes. En dankzij deze duivelsbeten kun je riet onderscheiden van soorten die hier veel op lijken.

Leuk verhaal vind ik.

Tot de volgende keer.

Voor nu: groeten en liefs van Henk.