Nou, dat is duidelijk nu al niet gebeurd. Twee maart ben ik er geweest. Ik was verleden week dus zwaar over tijd. Maar ja, soms is tijd een vijand.
Verleden week maandag ben ik weer gaan kijken en je ziet toch weer steeds mooie dingen. De wandeling begon aan de zijkant van het park op het fietspad parallel met de Egergaard.
 |
| Het is net of die gaai wat in de snavel heeft, maar dat is niet zo. |
 |
| 't Lijkt of de eik al is omgevallen. Ook dat is niet zo. Maar herstellen doet het ook niet meer. |
 |
| Deze imposante wilg heeft nergens last van. |
 |
| Ik neem aan dat iedereen wel weet waarom het fluitenkruid heet. |
 |
| Het jonge blad van een jonge eik. Staat bij de ingang vlak voor het bruggetje. En vandaar gaan we park Braband naar binnen. |
 |
| Een overzicht vanaf de heuvel. |
 |
| Gevlekte aronskelk. |
 |
| Veel jong opschot is er te zien. |
 |
| Die twee jonge essen staan er ook nog steeds. Ze groeien behoorlijk. |
 |
| 't Groei vanzelf op dat paaltje. Hoeft niemand wat aan te doen. Mooi toch !!! |
 |
| In park Braband was vroeger een appelboomgaard. Er staan nog een paar appelbomen. En ze bloeien ieder jaar nog steeds. |
 |
| Dit is van de amerikaanse eik die daar staat. |
 |
| Meidoorn. |
 |
| En de bloemetjes. |
Tot zover maar weer. Tot de volgende keer.
Groeten van Henk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten